Feels like home

Precies een maand geleden kwam ik hier aan in Flagstaff. Het voelt nog veel langer geleden eigenlijk. Ik ben hier inmiddels helemaal gewend en die eerste dag voelde toen heel onwerkelijk. Dat is inmiddels helemaal verdwenen. De colleges beginnen gewoon te worden, ik weet inmiddels wel hoeveel ik per vak moet doen en wat de leraren van me verwachten. Ook heb ik de eerste tests, essays en papers gehad. Tot nu toe heb ik alle punten gehaald, maar of ik dat de hele tijd volhoud, is nog de vraag! Ik vind het nog steeds erg leuk en blijf zeker m'n best doen!

Dit weekend had ik een klein 'verdorie, moet ik nog zolang hier zitten!'-dipje, maar die is al snel weer overgewaaid. Om het gemis naar Nederland een beetje te verzachten probeer ik gewoon zoveel mogelijk leuke dingen in te plannen. Zo ben ik afgelopen vrijdag met Ingrid naar Downtown gewandeld, hebben we geshopt in een leuk kralen winkeltje en geluncht bij een Creperie (met Franse muziek en vrouwen met baretten!). Erg lekker! Zondag heb ik nog een kleine 'reunie' gehad met de meiden van het tripje van het Labor Day weekend. Met de twee Andrea's en Camila heb ik lekker geluncht in Flagstaff. Een heerlijk broodje met kalkoen, mozzarella, pesto en tomaat! Mmm..

Verder ben ik samen met Tessa (een meisje uit Groningen) begonnen met hardlopen. Om 8u 's ochtends welteverstaan! Dan is het nog rustig op de campus en is het ook nog niet zo warm. Alhoewel, die warmte begint helaas langzaam af te nemen. Als het zonnetje schijnt, is het nog heerlijk met 23 graden, maar langzaam doet de herfst z'n intrede. Ik ben benieuwd hoelang Tessa en ik het hardlopen dus nog gaan volhouden zo vroeg. We gaan nu twee keer per week en proberen dat vol te houden: als het kouder wordt, gaan we gewoon overdag. Vanavond ga ik ook voor het eerst baantjes trekken in het zwembad. Dit is natuurlijk allemaal maar een schamele vervanging van het heerlijke roeien op het Winschoterdiep, want dat mis ik ook echt!

Gister hadden Ingrid en ik het idee om onze kamer anders in te delen. Na wat gesleep is het allemaal gelukt! De kamer is nu veel ruimer en gezelliger. Ik ben ook net langs de Target geweest om wat foto's uit te laten printen, dus dat helpt zeker mee aan het 'thuis-gevoel'.

Verder hebben Marjan, Hannah (een ander Duits meisje waarmee ik Geschiedenis les heb) en ik alweer een dagtripje bedacht: Lake Powell! Het schijnt ontzettend mooi te zijn: azuurblauw water tezamen met de rode rotsen, zoals in Monument Valley. En aanstaande zaterdag is de eerste American Football game op de NAU, daar gaan we dus met alle Internationals heen! Lijkt me erg leuk om een keer mee te maken. Hierover de volgende keer dus meer.

Volgende week komen pap en mam ook langs en ergens eind oktober komt ook Peter voor twee weekjes langs. Dat was echt een superleuke verrassing en maakt het feit dat ik hier nog drie maand zit, goed te verdragen.

"Can you take us a picture?"

De afgelopen week heb ik me voorbereid op dit weekend. Maandag 7 september was het ‘Labor Day' en dat betekend dat er geen lessen zijn die dag. En aangezien ik ook op vrijdag vrij ben, was dit een lekker lang weekend. Daarom heb ik met Marjan, Carina (uit Duitsland), Andrea (uit Spanje) en Camila en Andrea (uit Chili) een tripje gepland!

We hebben een auto, twee tenten en zes slaapzakken gehuurd en daarmee zijn we op pad gegaan. Kamperen is lekker goedkoop, want de motels zijn ontzettend duur hier. Dit was dus een perfecte manier om goedkoop te reizen. De route die we hebben uitgestippeld was van Flagstaff, door de Hopi Reservation (een indianenstam), naar Monument Valley. De weg was erg mooi: veel bergen en eindeloze wegen. We zijn een paar keer gestopt, onder andere bij de Hopi. Daar heeft een Native ons van alles verteld over de cultuur van de Hopi Indianen.
In Monument Valley zouden we onze tentjes op gaan zetten. We hebben even moeten zoeken naar een camping, maar uiteindelijk hebben we er eentje gevonden. De grond was echter zo hard (rotsen natuurlijk) dat we de haringen met moeite in de grond kregen. Daarbij kwamen er nog wat onweersbuien langs, dus de twijfel sloeg toe of het kamperen wel verstandig was geweest. Het slapen was ook wel wat hard op de grond, want we hadden geen matjes mee. Maar eigenlijk was het prima, want de camping was veilig en schoon en we hebben echt tientallen dollars bespaard.

Na een warme douche de volgende ochtend werd m'n rug gelukkig wat minder stijf, maar de vermoeidheid zat er wel in. We hebben natuurlijk gewoon doorgezet (stoere meiden die we zijn!) en richting het ‘echte' Monument Valley gereden. Voor 5 dollar konden we een mooie ‘off-road'-tour maken door het park. De auto was ontzettend stoffig, maar we hebben wel ontzettend mooie uitzichten gehad. De Chileense Andrea wilde overal met z'n zessen op de foto, dus we hebben behoorlijk wat Amerikanen (en Duitsers..) lastig gevallen met de vraag: 'Can you take us a picture?' Dat was trouwens het hele weekend door, tot vermoeidheid toe. Maar we hebben er wel leuke foto's aan overgehouden!

Maar goed. Rond een uurtje of 2 in de middag zijn we verder gereden richting de Four Corners. Dit is de enige plek in Amerika waar vier staten aan elkaar grenzen. Op 1 punt sta je dus in vier staten tegelijk: Utah, Colorado, New Mexico en Arizona. Verder niet heel bijzonder, maar de lastige poses die we hebben gemaakt om in alle staten tegelijk te staan was erg leuk om te doen en te zien.

Zaterdagavond zijn we aangekomen in Mesa Verde National Park, te Colorado. Daar regende het behoorlijk hard, maar de mevrouw van de camping had ons twee plekken met overkapping over de kampeerplaatsten aangeboden. Dat was natuurlijk heel fijn!
We zouden vroeg opstaan, maar omdat we allemaal erg vermoeid waren van de eerste nacht hebben we een beetje uitgeslapen. Het weer was gelukkig opgeklaard en na een ontbijtje tussen de bergen zijn we naar het National Park gereden. Het is een natuurpark met veel rotspartijen, waar ook Indianen tussen hebben gewoond. Er zijn nog kleine ‘steden' te bewonderen. Erg leuk om te zien. Het was allemaal erg klein en toch woonden er 100 mensen samen in zo'n dorpje.

Na nog een wandeling door de natuur te hebben gemaakt, hebben we besloten om via New Mexico naar Flagstaff terug te rijden. We zouden in New Mexico gaan kamperen, maar eigenlijk was daar niet veel te beleven. Drie uurtjes langer rijden en we konden lekker in ons eigen bed slapen. Zo gezegd zo gedaan.

Maandag, de laatste dag van het weekend, zijn we naar Sedona en Jerome gereden. Sedona is een klein stadje tussen de 'Red Rocks', wat er erg mooi uitziet. Verder is het erg toeristisch. Daarna zijn we naar Jerome gereden, wat ook wel de 'Arizona Ghost Capital' word genoemd. Een spookstadje dus. Jerome is gelegen boven op een berg, waar het door het weer al gauw kan veranderen in een onheilspellende plek. Marjan zei dat als de wind hard waait, het rare geluiden maakt. Bij ons scheen de zon en het zag er eigenlijk redelijk vredig uit.

Tenslotte zijn we weer teruggereden naar Flagstaff, waar ik nu nog aan m'n huiswerk moet voor de komende dagen! Al met al was het een vermoeiend maar ontzettend leuk weekend. De meiden zijn allemaal erg gezellig en we hebben al plannen om nog naar Las Vegas te gaan ergens in het semester!

Maar nu eerst weer aan de studie.

Colleges en The Snowbowl

Vraag aan mij hoe ik me Amerika voorstel en ik zeg meteen de uitgestrekte vlaktes, de bergen, en kilometers weg waar je niemand tegen zal komen.

Vandaag heb ik dat voor het eerst echt kunnen zien, het was geweldig. Gisteravond kwam Ingrid opeens met het idee. 'Volgens mij gaat de Snowbowl na dit weekend dicht tot het winterseizoen! En morgen is het nog een mooie heldere dag.' Voor ons een makkelijke keuze. Na de colleges van Ingrid en Rob 's ochtends hadden we een taxi gebeld en gingen we opweg naar de San Francisco Peaks. Na een half uurtje rijden kwamen we aan bij de skilift, waar we meteen in konden. Een lange rit omhoog gaf ons een geweldig uitzicht. We zaten inmiddels op 3,5 km, terwijl Flagstaff op ongeveer 2 km ligt. Het was helaas een beetje heiig (dat kan je wel zien op de foto's) maar alsnog wat het uitzicht heel mooi. Dit gebied is een vulkanisch gebied, en de San Francisco Peaks zijn heel lang geleden ook actieve vulkanen geweest.

Deze afgelopen week is heel snel voorbij gegaan. Maandag zijn eindelijk de colleges begonnen. Ik heb nog geswitcht van een vak en nu staat het rooster voor de komende maanden vast. Deze vakken ga ik volgen:

- Contemporary Political Thought

- Women's and Gender Studies: Gender & Violence

- Making of the American West

- Race, Gender, and Media

Ik ben erg enthousiast over deze vakken, al is het wel even wat anders dan in Nederland. Ik moet heel veel schrijfopdrachtjes en toetsjes maken, en dat ben ik bij American Studies niet echt gewend. Het niveau is wat minder academisch en dat merk je al gauw.

Bij 'Making of the American West,' waarbij je toch wel zou denken dat veel mensen een beetje verstand van Amerikaanse geschiedenis hebben, viel me het bijvoorbeeld al snel op. De leraar vroeg: 'Does anyone know who Lewis & Clark are?' Niemand zei wat, totdat ik mijn kennis van Vroeg Amerikaanse Geschiedenis van het tweede jaar American Studies maar op ging rakelen. (Het zijn twee mannen die voor het eerst op expeditie gingen richting het westen van Amerika).

Het vak Women's and Gender Studies: Gender & Violence wordt gegeven door een typische feministe die alle stereotypen van grote bloezen, tuinbroeken en kort haar bevestigd. We gaan tijdens de les waarschijnlijk nog meditatie oefeningen doen om het heftige onderwerp van vrouwen- en mannenmishandeling te verwerken. Heel apart!

Maar het bevalt goed en ik ga het wel volhouden hier. De eerste week is voorbij gevlogen en ik denk dat dat wel zal blijven. Ik ga komend weekend lekker hard studeren, omdat ik al heel veel huiswerk heb.

Het land van paradoxen

Zaterdagavond gingen we met een grote groep internationale studenten op stap. Er zou een feestje bij een Fraternity (een heren dispuut) op de campus zijn, maar dat viel heel erg tegen. We hadden ook gehoord dat er in de stad wel wat kroegjes waren waar je in mocht als je 18 jaar of ouder was. Waaronder de 'Mad Italian'.

Bij de entree liet ik braaf m'n paspoort zien en kreeg een stempel op m'n hand, terwijl anderen een bandje om hun pols kregen, omdat ze 21 jaar of ouder waren. We liepen de trap op, richting het dakterras, waar het feestje zich voltrok. Het zag er gezellig uit. We wilden natuurlijk wel wat drinken bestellen en liepen richting de overdekte bar. Een jongen controleerde ons, maar ik mocht met mijn stempel niet mee naar de bar. De rest liep rustig door en ze bestelden voor mij en Ingrid een ‘soda'. De biertjes, wijntjes of bacardi's werden achter een laag hek genuttigd, terwijl een grote groep te jonge Amerikanen en een aantal ‘underage' internationale studenten heel druk aan het dansen waren aan de andere kant van het hek. Ik stond met een vieze cola (het smaakte naar de chloorwater-ijsklontjes) in m'n hand langs het hek te kletsen met de rest die een koud biertje dronk.

Het onschuldige feestje nam echter een andere wending. Er kwam een dance-battle, eerst tussen een paar jongens en later wat meiden. Seksueel getinte dancemoves werden achter elkaar geshowd en iedereen vond het geweldig. Natuurlijk wel grappig om even te bekijken, maar die Amerikanen -preuts als ze zijn- gingen echt helemaal los.

Zo zijn er nog wel meer paradoxen waar ik tegenaan loop. Dingen die in Nederland heel normaal zijn, kunnen hier totaal niet (zoals dus het drinken van alcohol), maar andersom zijn er ook genoeg dingen die hier juist wel mogen. Neem die grote pick-up trucks met gigantische laadbak. Terwijl ze rond de 40 km/u over straat rijden, zit in de laadbak gewoon een groepje jongeren te kletsen, zonder enige bescherming. Dat is hier doodnormaal.

Gelukkig is iedereen heel hulpzaam en vriendelijk, al blijft het vaak bij een 'How are you doing today?'. Een ander antwoord dan 'fine' kan je eigenlijk niet geven, want ze willen eigenlijk niks van je weten. Genereus, maar dan wel op de oppervlakte.

Dit weekend was wel een verademing na al die verplichte introducties. Gister liepen Marjan, Ingrid, Rob en ik richting de Safeway om boodschappen te doen, maar plotseling kwamen we een bordje met ‘garage sale' tegen. Dat sprak ons wel aan, misschien konden we nog wel een paar goedkope fietsen op de kop tikken. Na een lange tijd lopen, een grote eekhoorn te hebben gezien, en erg te hebben gelachen om een politieauto met pop ('hee, die politieman lijkt wel te slapen!') hebben we na een rondje te hebben gelopen eindelijk de ‘garage sale' gevonden. Heel veel troep en 1 fiets van $25,-! Die hebben we maar meegenomen, en aangezien het begon te regenen kregen we een ritje naar de Safeway (daar moesten we immers nog steeds naar toe) van de moeder van het stel die in het huis woonde. Erg lief!

Vandaag zijn we nog met z'n viertjes naar de Shopping Mall geweest, aan de oostkant van de stad. Erg leuke t-shirtjes gekocht, geluncht, en ook al Uggs gespot (wel of niet doen, help me)! Vanavond lekker rustig aan, we gaan misschien nog naar een feestje van Han (een jongen uit Breda) die 21 wordt. Dat is natuurlijk een feest voor hem, want dan mag hij de rest van de tijd achter het hek biertjes drinken!

PS. Morgen beginnen de colleges, wat natuurlijk de reden is waarom ik hier ben! Daarover snel meer. En verder heb ik nog een paar foto's erbij gezet.

Gewenning

Aangekomen op Philadelphia Airport wilde ik toch nog even naar de wc voordat we weer over moesten stappen richting Phoenix. De eerste wc die ik inging stond vol met water en dacht: 'onee, die is verstopt!' Maar de volgende was precies hetzelfde en ik hoorde Marjan al zeggen dat ze vergeten was dat hier de wc's altijd vol met water stonden. Even wennen.
Zo ook het tijdsverschil. Wij lopen hier 9 uur achter op Nederland en ik blijf steeds omrekenen. Maar ook daar wen ik aan en weet ik steeds beter wanneer ik contact met het thuisfront kan hebben. Wel merk ik dat ik 's avonds rond een uurtje of 8 al best moe wordt en 's ochtends een stuk eerder wakker ben.

Toch wordt het steeds normaler.

Deze week hebben we een introductie met alle uitwisselingstudenten. Er zijn een stuk of 20 Nederlanders, heel veel Chinezen en Japanners, en we hebben al genoeg mensen van verschillende nationaliteiten ontmoet, zoals mensen uit Duitsland, Koeweit, Nigeria, Chili, Ierland en uiteraard Amerika.

Ja, er zijn behoorlijk wat Nederlanders! En dan met name uit Breda en Groningen, waarschijnlijk hebben deze twee steden goede contacten met de NAU. Gisteravond hebben we met een aantal Nederlanders in Downtown Flagstaff gegeten. Bij een ‘eco'burgertent, best gezond! Toch betekend 'downtown' echt wat anders dan in Nederland. Er is geen gezellig centrum, alleen een aantal eettentjes, cafés en winkels, maar dat is het dan ook. Verder liggen grotere winkels wat verder uit het centrum. Voor Amerikanen geen probleem, die pakken de auto overal voor. Wij lopen hier alles, wat soms toch nog best een eind is. Daarom zijn Marjan en ik al druk opzoek naar een mooie fiets rond de $50,-!

Het eten valt me gelukkig reuze mee. Er zijn heel veel restaurantjes op de campus. Er is wel fastfood, maar ook zeker veel gezonds: salad bars, sushi, bagels, juice bars.. Vandaag heb ik op m'n studentenpas 20 dollar gezet, zodat ik daar een stuk of vijf keer kan eten. Ook in de stad zijn er veel restaurants, maar die naam zegt eigenlijk vrij weinig. Pizza, Mexicaans, sandwiches, Thais: alles met een Amerikaans tintje. Het enige wat wel erg fijn is is de 'refill' waarbij je 1x betaald voor een glas drinken en je elke keer wordt bijgevuld. Want in deze hitte heb ik behoorlijke dorst!

Langzamerhand begint het steeds meer te wennen. Toch zijn er twee dingen die ik wel echt vervelend vind. De douche is niet te verstellen qua hoogte en staat erg laag. Ik moet bukkend m'n haar wassen en dat is niet heel fijn. Het tweede is dat de droogte hier best heftig is en daardoor zijn m'n lippen continu droog. Ik heb vandaag maar meteen drie lippenbalsems (lipsmackers in hele zoete smaakjes) aangeschaft, maar ze blijven erg droog.

Gelukkig zijn het maar een paar kleine dingetjes en weet ik zeker dat ik het hier wel naar m'n zin ga krijgen. De komende dagen krijgen we nog meer handige informatie (al weten we inmiddels het meeste wel) en dan kunnen maandag de colleges beginnen!

PS. Neem eens een kijkje in het fotoalbum, ik heb er een paar foto's opgezet.

Aangekomen in Flagstaff, AZ

Even een kort berichtje voor iedereen die inmiddels bezorgt is, omdat ze maar niks van me horen:

Ik ben zaterdagavond (Lokale tijd 19:30, Nederlandse tijd: 04:30) veilig aangekomen in Flagstaff na een lange en vermoeidende reis.

Gister heb ik samen met Marjan (reis- en studiegenootje) een beetje rondgekeken in Downtown Flagstaff en bij de Target allemaal dingen geshopt voor onze kamers die behoorlijk leeg waren.

Nu ga ik me snel klaarmaken om de Campus Tour te doen en vanmiddag hebben alle J-1 Students (alle uitwisselingsstudenten met J-1 Visum, zoals ik dus ook) een verplichte Lunch met elkaar. Ben benieuwd.

Binnenkort een langer verhaal!

Het aftellen is begonnen!

Precies een jaar geleden wachtte ik met spanning de vereniging van mij een m'n lieve vriendje Peter af. Hij had vijf maand in Ghana gezeten en kwam 29 juli weer terug in Nederland. Nu zal het precies andersom zijn en zal ik over 3,5 week voor vier maand naar Amerika vertrekken. Aan de ene kant hartstikke gaaf, maar aan de andere kant voor de tweede keer een lastig afscheid.

Ondertussen heb ik al heel veel moeten voorbereiden voor mijn vertrek. In november hadden we al een bijeenkomst van alle studenten die wel op uitwisseling wilden. Er werd verteld dat je een motivatiebrief moest schrijven en daarna moest wachten totdat je gekozen werd. En eigenlijk moesten alle vakken van het tweede jaar beslist worden afgerond met een voldoende. Er heerste spanning in de zaal en ook ik werd zenuwachtig. Maar toch ben ik al snel met een motivatiebrief begonnen, waarbij je uit moest leggen naar welke universiteit je wilde en waarom.

Begin februari kreeg ik het verlossende antwoord: ik zal gaan studeren aan de Northern Arizona University in Flagstaff, Arizona, mijn eerste keus! Vanaf toen zijn we met de groep die op uitwisseling zal gaan, aan de slag gegaan met de voorbereidingen.

Een 'personal file' met verzekeringspapieren, cijferlijsten en paspoort-kopietjes, een nieuwe credit-card, een ticket Schiphol-Flagstaff / San Francisco-Schiphol, aanmeldingsformulieren voor de universiteit in Amerika, formulieren voor fondsen, het uitzoeken van een vakkenpakket, contact zoeken met de contactpersoon voor Internationale studenten in Amerika, een visum aanvragen en ophalen in Amsterdam (een avontuur met Anne!), m'n kamer onderverhuren in Groningen en me aanmelden voor housing in Amerika, bewijzen dat ik inentingen heb gehad voor de mazelen, nog meer formulieren invullen en heel veel mailtjes sturen.

Tot nu toe is eigenlijk alles wel rond. Ik heb de verplichte vakken gehaald, m'n visum ligt klaar en ik heb al een grote koffer op zolder in Zwolle bij m'n ouders staan. Ook ben ik weer terug van een weekje vakantie met Peter en is het alleen nog m'n kamer uitruimen, langzamerhand afscheid nemen van vrienden en familie en me helemaal klaarmaken voor vertrek.

Het aftellen is begonnen!