Twee weken geleden hadden we al een hotel geboekt en een auto gehuurd. Ik had m'n visumpapieren op orde en met de goede autoverzekering zouden we kunnen gaan. Woensdag was het dan zover. De bestemming zou zijn.. Rocky Point (of eigenlijk Puerto Penasco) in Mexico!

Maar dat liep allemaal anders. Andrea (Spaanse meisje) kwam twee dagen voor vertrek erachter dat ze nog steeds een handtekening op haar visumformulieren moest laten zetten. Ik was maar met haar meegegaan, zodat ze echt zou gaan, aangezien ze echt een warhoofd is soms. Bij de International Office aangekomen zei de mevrouw achter de balie dat ze het morgen wel echt moest komen ophalen. En dat had Andrea dus niet gedaan... Woensdag was het Veteran's Day (vandaar dat we vijf dagen weg zouden gaan) en de office was dus gesloten. Andrea kon niet meer naar Mexico. Ook bij de autoverhuur, waar Marjolein en Marjan 's ochtends al waren, liep het moeizaam. 'Hoezo hadden jullie niet gezegd dat jullie een Mexico Insurance wilden? Daar moet je 25 voor zijn!' Wij hadden dat van te voren allang aangevraagd maar alsnog was het niet mogelijk.

Al snel kwamen we het op het idee om naar San Diego, een grote stad in het zuidelijkste puntje van California, te gaan. Het eerste wat Marjan kon zeggen was: 'Maar, maar.. daar hebben ze de orca!' En ja, in San Diego is inderdaad Seaworld met Shamu, de orca van Free Willy, die heel veel shows geeft. Andrea besloot helaas niet mee te gaan meer door alle stress, dus we zijn met z'n drietjes richting de zon gereden.

Donderdagochtend rond een uurtje of 6 reden we weg, aangezien het een rit van 8 uur was. Al snel verlieten we het bergachtige gebied en kwamen we de eerste grote cactussen tegen. Toen we Arizona verlieten en California binnenreden, kwamen we al snel langs heel veel borderpatrol. Zoals iedereen wel weet is de grens tussen Mexico en Amerika zwaar beveiligd, wat een aparte sfeer gaf. Gelukkig vertrouwde de borderpatrol ons en we mochten altijd meteen doorrijden. In de verte zagen we de grote zwarte hekken die Amerika van Mexico scheidden. Gelukkig veranderde het landschap al snel van de woestijn tot bergen met palmbomen en heel veel ander groen. Eenmaal aangekomen in San Diego scheen de zon volop en het was ongeveer 25 graden! Heel apart hartje november.

Aangekomen bij ons hele leuke hostel zijn we al snel op pad gegaan. Eerst zijn we langs de Tourist Information gegaan, waar we goedkopere kaartjes konden kopen voor Seaworld (waar Marjan heen ging) en de Zoo (waar Marjolein en ik heen gingen). Daarna zijn we richting Ocean Beach gereden: lekker uitwaaien op het strand! Daarna gingen we richting Downtown, waar we bij een apart Chinees restaurantje gegeten hebben. De binnenstad is heel erg sfeervol met veel winkeltjes en kroegen. Na wat biertjes bij het hostel zijn we vroeg ons bed in gekropen.

De volgende dag stond dan alsnog Mexico op het programma! Marjolein was zo slim geweest om haar paspoort in Flagstaff te laten liggen, dus zij kon niet mee en heeft geshopt in San Diego. Marjan en ik gingen naar Tijuana, de aangrenzende stad in Mexico. De heenweg was heel makkelijk: een loopbrug over, een hek door, geen controle en we stonden in Mexico. Heel apart! Op zulke momenten had ik wel een brunette willen zijn, want ik viel behoorlijk op met m'n blonde haar. De verkopers, restauranthouders en taxichauffeurs renden meteen naar ons toe om dingen aan te smeren, maar Marjan en ik kletsten rustig door in het Nederlands, zodat niemand ons kon verstaan. Tijuana zelf is één grote chaos: kraampjes op straat, zwervers, hoeren en ongeregeld verkeer. Maar er zijn ook mooie gebouwen, hele aardige mensen en lekker eten. We hebben nog op een terassje een biertje gedronken (dit keer gewoon legaal!), lekkere guacamole met tortillachips gehad en natuurlijk churros (soort van donutdeeg met kaneel) geproefd. Aan het eind van de middag liepen we weer terug naar Amerika, wat resulteerde in een uur wachten in de gigantisch lange rij vol met Mexican-Americans (of misschien zelfs Mexicanen die op een toeristenvisum Amerika binnen probeerden te komen) en een aantal blanken. Het was een aparte sfeer en ik voelde me ook niet helemaal op m'n gemak. Toch is het wel een hele ervaring om zoiets mee te maken, aangezien de Mexico-Amerika relaties echt een 'big issue' zijn in Amerika. Nu heb ik het m'n eigen ogen gezien!

Bij de tassencheck bij de grensovergang werd mijn tas zelfs nog eruit gepikt! Ik schrok ervan, maar ik hoorde de douane al iets over 'fruit and vegetables' zeggen. Ze vonden de appel in m'n tas en die moest ik inleveren. Ik stond een beetje verbouwereerd ernaar te kijken. Eenmaal veilig weer terug in San Diego hebben we weer met Marjolein afgesproken en zijn we naar Little Italy gelopen, een neighborhood in San Diego waar veel Italiaanse restaurantjes zijn. Daar heb ik echt de lekkerste pizza gegeten tot nu in Amerika!

De volgende dag was het tijd voor een beetje cultuur: San Diego Museum of Art en de Zoo! Het SDMA ligt in het Balboa Park, een park vol musea en mooie gebouwen. Het museum was erg leuk, veel bekende schilders gezien zoals Picasso, Miro en Rothko. In de kinderzaal, waar iedereen zelf mocht tekenen, hebben we nog even een mooi staaltje Nederlandse kunst opgehangen, zodat iedereen weet wat Nederland precies is! Zie de foto's voor het geweldige eindresultaat.

In de middag hebben we Marjan gedropt bij Seaworld en zijn Marjolein en ik naar de Zoo gegaan. De reden dat we niet naar Seaworld zijn gegaan is omdat het 2x zo duur was als de Zoo (en de Zoo was al 30 dollar). Maar ondanks het feit dat we geen orca's hebben gezien, hebben we wel genoten van de hele lieve koala's, kiwi's (de vogel dan he), en een echte reuze panda!

's Avonds waren we alledrie helemaal kapot van het lopen de hele dag. We zijn lekker vroeg naar bed gegaan, waardoor we de volgende dag weer redelijk op tijd terug naar Flagstaff konden gaan! We reden iets te vlot terug over de eindeloze snelwegen waar we eigenlijk maar 70 mph mochten rijden. Op een gegeven moment zei Marjolein: 'Uhm, jongens.. Volgens mij is dat politie achter ons!' En ja hoor, blauw en rood licht scheen fel in de spiegels. Toen we aan de kant van de weg stonden, kwam de agent naar ons toe. Na allemaal vragen over waar we vandaan kwamen, waarom en wat we in Amerika deden, moest Marjolein haar rijbewijs geven. We denken dat hij het niet zag zitten om allemaal extra formulieren in te vullen omdat we een huurauto hadden en omdat we niet Amerikaans waren. Hij gaf ons daarom alleen een waarschuwing. Hij dacht vast dat wij, onschuldige meisjes dat we zijn, daarna wel weer netjes zouden gaan rijden. En hij had helemaal gelijk. Marjolein was er zo van geschrokken dat ze zich overal netjes aan de snelheid hield en schrok als er weer een politie langs de weg stond te controleren.

Van 25 graden en volop zon kwamen we weer de kou in van ongeveer 3 graden. Dat was wel even schrikken, maar het is ook altijd weer fijn om 'thuis' te komen.

PS. Ik kan nog maar 17 foto's plaatsen op m'n blog! Wie helpt mij uit de brand?

PPS. Dank jullie wel lieve papa en mama en Erik en Anoek! Nu heb ik zeker genoeg foto's voor de rest van m'n verblijf! :D